Een chaotische gebeurtenis, het verlies van een broertje of zusje in de baarmoeder die de een tweelinghelft onbewust meemaakt voor de geboorte! Heeft veel impact om het leven na de geboorte. Ze zijn iemand verloren waar ze heel intens mee verbonden zijn. Daar blijven ze onbewust naar op zoek. Zo worden ze met deze gebeurtenis heel vaak geconfronteerd, in hun dagelijks leven. Pijn en verdriet, wat zich steeds weer laat zien in allerlei gebeurtenissen.
Wist jij dat Onderzoek heeft aangetoond dat 10 procent van de mensen zijn tweelinghelft verliest voor de geboorte. Dat houdt in, dat één op de tien mensen een trauma heeft meegemaakt voor dat hij geboren wordt. In de meeste gevallen merkt een vrouw niet eens dat er sprake was van een tweeling of meerling.
Gebeurt dat in een later stadium dan kan het emoties opleveren voor de nog levende foetus. In de eerste 4 maanden van de zwangerschap maakt het embryo de grootste ontwikkeling door. Het heeft zich al ontwikkeld tot een heel klein mensje met hersenen, gehoor, gesloten oogjes en het allereerste begin van armpjes en beentjes, ze zijn dan al bewust van elkaars aanwezigheid zo blijkt uit onderzoek bij tweelingen. Ze kunnen waarnemen wat er in de baarmoeder gebeurt en daarbuiten. Ze zijn dan al helemaal op elkaar ingesteld, bewegen en spelen met elkaar.
Tegenwoordig worden er al vroeg in de zwangerschap echo’s gemaakt, wat veel voordelen heeft. Voor de jaren tachtig waren vrouwen bijna nooit op de hoogte van een tweeling of meerlingenzwangerschap. Daardoor ontdekte ik het ook pas op latere leeftijd.
Wat houd dat in en halve tweeling te zijn?
Wat houd het in een halve tweeling te zijn?Emoties waar ik al vroeg in mijn hele jonge leven mee worstelde doordat ik mijn tweelingzusje al vroegtijdig verloren heb. Emoties die ik door dit gebeurde mee het leven innam waren soms heftig. Het leerde mij strijdvaardig te zijn in alles wat ik deed en ondernam. Steeds het gevoel te moeten vechten en worstelen om iets te kunnen bereiken. Ik wilde zo graag succesvol zijn, daar had ik veel voor over. Toch moest ik regelmatig de pijn van het verlies accepteren. Het was een rode draad in mijn leven, in alles wat ik deed.
Uit onderzoek blijkt dat het gemis van de eeneiige tweelinghelft voelt alsof je een lichaamsdeel mist, alsof een gedeelte geamputeerd is. Het voelt als een vorm van fantoompijn. Zo kan het zijn dat jij altijd enorm je best doet, en toch loopt het anders, jij begrijpt er niks van. Jij vraagt jezelf af hoe kan dit nou, wat heb ik nu weer verkeerd gedaan. Jij kunt je dan leeg voelen, eenzaam en verlaten. Jij hebt het gevoel, dat het jou nooit lukt, dat jij overal alleen voor staat. Herken jij je hierin?
Hoe weet jij dat die emoties daarmee te maken hebben?
Ja, hoe weet jij dat die emoties daarmee te maken hebben? Wat belangrijk is om te weten, dat er eeneiige en twee-eiige tweelingen of meerlingen zijn. Als twee-eiige tweeling of meerling heb je ieder je eigen vruchtzak en je eigen netvlies waar je in opgroeit, vaak is er dan sprake van een jongen en een meisje. Als eeneiige tweeling ben je samen in de zelfde vruchtzak, en ontwikkelen jullie je samen in hetzelfde netvlies, waardoor jullie heel dicht bij elkaar opgroeien. Hierdoor ontstaat een krachtige liefdevolle verbinding met elkaar.
Een eeneiige tweeling heeft dezelfde genetische kenmerken. Ze delen en verdelen alles samen en ze groeien samen. De band die daardoor ontstaat is vanaf het allereerste begin al bijzonder en niet te evenaren met andere relaties. Ook tweelingen van het verschillende geslacht, groeien en verdelen hun levenstaken samen. De afspraak om samen aan het leven te beginnen wordt in de eerste beginfase al gemaakt. Ook de verdeling van “levenstaken” wie wat doet in het leven ligt vast. De een gaat voor het rationele de ander voor het gevoelige. De een is rechtshandig en de ander vaak linkshandig, wat meer voorkomt bij eeneiige tweelingen.
Ook in de hersenen is er een verdeelsleutel de een is een rekenwonder en de ander heeft meer met taal en het creatieve.
David Teplica
Omdat ze zo dicht bij elkaar opgroeien, kan dat heel chaotische zijn voor de foetus die alleen overblijft. De resterende tijd van de zwangerschap blijft hij zoeken naar iets wat er niet meer is, of kruipt angstig weg in een hoekje, dicht tegen de baarmoederwand.
Hoe ga jij hier als halve tweeling mee om?
Herkenning zoeken is voor jou een hele belangrijke factor. Op internet kun je er veel over vinden. Er zijn verschillende boeken over geschreven. ‘Ik wou dat ik TWEE hondjes was”, en ‘Het Drama in de moederschoot’ daar kun jij veel herkenning en informatie in lezen.
Jij kunt je aanmelden op Facebook bij een groep voor Alleengeboren Tweelinghelften waar jij kunt delen en praten met anderen die hetzelfde meegemaakt hebben.Er zijn ook diverse soorten Therapie, ademsessies, familieopstelling, soundheling, psychotherapeut en coaching, een goede Kynesioloog kan testen of je van een tweeling bent. Dit zijn enkele voorbeelden, er zijn nog diverse anderen. Ga op onderzoek en voel wat bij jou past.
Hoe warm en speels het leven voor jou in het allereerste begin van de tweeling zwangerschap ook kan zijn. Zo chaotische en traumatische is het wanneer een van beide het niet overleeft. Wat zich terug laat zien in het leven, na de geboorte van de halve tweeling.
Wat herken jij van jezelf?
Misschien herken jij jezelf in wat je zojuist gelezen hebt. Schrijf jou herkenning in een reactie hieronder. Ik ben jou er dankbaar voor.
Emely
213.127.46.145
Hoi Mariet
Wat top dit ! En wat herken ik veel, ben moeder van 2 kinderen en altijd erg druk. Ondanks dat, voel ik me vaak alleen. Ik kom uit een groot gezin en heb ook altijd wel mensen om me heen, dus geen reden zou je zeggen. Ook ben ik altijd met van alles bezig, op het werk wil ik altijd het beste doen, of zijn eigenlijk. Maar op 1 of andere manier lukt dit niet, ’t Is altijd een chaos in mijn hoofd. Hoe ik ook mijn best doe, dit niet te hebben. Letterlijk, alles wat ik hier over kan vinden en lees klopt. Ik ben te vroeg geboren en het was een stuit bevalling. Jammer genoeg kan ik er mijn moeder niet meer naar vragen, of het überhaupt bekend was of ik een tweeling ben
Zo herkenbaar allemaal dit, en toch twijfel ik!
Misschien een rare vraag, maar van kleins af aan heb ik al soms het gevoel, als ik op bed lig, dat ik benauwd wordt. Net geen stikken, ook of dat alles op me af komt. Ik krijg dan hartkloppingen en doe dan mijn armen gekruist voor mijn borst leggen en word dan langzaam rustig. Zou dit er iets mee te maken kunnen hebben? Of ben ik nou gek ?! Ook hou ik moeilijk vriendschappen, zonder reden gaan we vaak ieder onze eigen weg. Niet eens met ruzie. En hoe weet je of je een tweeling bent ? En of je een 1 of 2 eiig bent was die ander een jongen of een meisje moeilijk dit! Maar tof dit te lezen !! Bedankt!!
In antwoord op Emely.
Lieven Emely, of toch Emma,
Dankjewel dat je op mijn website was. Fijn dat jij je herkent in mijn ervaringen. Ik weet dat er nog veel mensen zoekende zijn!
Misschien zegt dit al genoeg, wat is de reden dat je als naam Emely op geeft en in het e-mailadres Emma gebruikt? Misschien is eeneiige tweeling dan al duidelijk? Onbewust blijf je zoeken naar je tweelinghelft! Ook dat alleen voelen in een groot gezin, is heel herkenbaar, het heeft te maken met verbinding kunnen maken. Als tweeling en zeker eeneiige is verbinding maken pijnlijk, [de herinnering in je onderbewuste], als ik verbinding maak kan ik iemand verliezen. Je wilt niet nog een keer teleurgesteld worden. Je sluit jezelf onbewust af voor mensen om je heen. Ook heb je jezelf afgesloten voor de pijn en het verdriet, het gemis van je tweelinghelft.Daardoor wil je het goed doen voor iedereen, waarschijnlijk
behalve voor jezelf. Eeneiige tweelingen voelen zich vaak heel alleen, omdat ze zo dicht bij elkaar waren, in een en dezelfde vruchtzak en vaak gevoed worden door een en dezelfde placenta. Ze zijn heel intens met elkaar verbonden.
Ook altijd het beste willen doen,het beste willen zijn. Wil je misschien bewijzen dat je ook goed bent? Héél herkenbaar voor eeneiige. Die chaos in je hoofd, is de chaos die je overkwam in de baarmoeder. Dat hele benauwde gevoel heeft waarschijnlijk te maken met je geboorte maar ook met de traumatische gebeurtenis in de baarmoeder. Ik wil je zeggen dat jij helemaal niet gek bent, maar steeds geconfronteerd wordt met wat er gebeurde in de baarmoeder. Waarschijnlijk is het nu de tijd om echt voor jezelf te gaan zorgen! En afscheid te nemen van al die nare ervaringen.
Succes, zorg goed voor jezelf, het mag!!
Liefs en warme groet
Mariet
Ik ben een meisje van 15 jaar en ik voel me al sinds een hele tijd nooit meer echt vrolijk en blij. Ik wist telkens niet waardoor dat nou zou komen en liet het ook aan niemand merken. Telkens als mensen aan mij vragen hoe het gaat zeg ik dat het goed gaat maar van binnen weet ik gewoon dat er iets niet klopt met mijn leven. Tot dat ik iets las over een alleengeboren tweeling.
Toen ik dat las begon ik spontaan te huilen, ik kon er niks aandoen, het was gewoon niet tegen te houden. Ik weet het gewoon zeker, dit moet het wel zijn. Ik heb zo’n sterk gevoel dat ik een zusje mis. Ik durf niet aan mijn moeder te vragen of vroeger mijn zusje is weggehaald maar ik denk dat ze het zelf niet weet. Ik kan opeens echt nergens anders meer aan denken dan aan mijn zusje. Ik weet zeker dat ze bestond..
Lieve Merel,
Ik heb met bewondering jouw verhaal gelezen. Heel knap dat je opzoek bent gegaan waarom je niet vrolijk en blij kunt zijn en dat je vanbinnen voelt dat je leven niet klopt. Dat is een gevoel dat bij alleengeboren tweelingen veel voorkomt het heeft te maken met eenzaamheid, je tweelinghelft missen. Je bent en blijft daar heel sterk mee verbonden voor de rest van je leven. Vanaf je puberteit gaat dat steeds meer een rol spelen. Je lichaam veranderd , je groeit steeds meer naar volwassenheid en je mag keuzes gaan maken wat je leuk vind om te gaan doen in je leven, een toekomst bouwen voor jezelf. Dat niet vrolijk kunnen zijn, het gevoel te weten dat er iets niet klopt in je leven kan je behoorlijk in de weg staan, waardoor je keuzes maakt die eigenlijk niet bij jouw horen.
Het is al heel fijn dat je door erover te lezen, je spontaan begon te huilen. Daardoor maakte je contact met je tweelingzusje, ze is er altijd om jouw te helpen. Wil je contact blijven houden met je tweelingzusje dan mag je gaan accepteren wat er in jouw heel jonge leven in de baarmoeder gebeurde. Zij was waarschijnlijk niet sterk genoeg om te blijven leven.
Het zou heel goed zijn om aan je moeder te vragen of zij weet dat jullie met zijn tweetjes bij haar in de buik zijn geweest, dan kun je daarna uitleggen wat jij voelt en dat je spontaan begon te huilen op het moment dat je er over aan het lezen was.
Hierdoor krijg je een fijn contact met je moeder en heb je altijd iemand dicht bij om er over te praten wat heel belangrijk voor je is. Ze kan jou dan ook helpen en ondersteunen om het verlies van je tweelingzusje te accepteren. Hiervoor zijn cursussen en allerlei therapieën en dat kan alleen met toestemming van je ouders, zolang je nog niet meerderjarig bent.
Merel heel veel succes met de stappen die je gaat ondernemen.
Warme groet en een dikke knuffel, voor de eerste stap die je al gezet hebt,
Mariet Verheijen
Ik begon ook spontaan te huilen! Ik verwacht dat ik een zusje had♡…
Maar een broertje kan natuurlijk ook want ik voelde me altijd al aangetrokken tot jongens.
Het zou zelfs kunnen dat ik een broertje én een zusje had
Lieve Cassandra, Was je al op zoek naar iets wat je miste, of kwam je zo maar spontaan op mijn website? Wel heel fijn dat je jezelf herkent, dat het verdriet zich heeft laten zien. Als je ouders nog leven zou je het hun kunnen vragen. Het kan zeker ook zo zijn dat je een broertje en een zusje hebt, dat jij van een drieling bent. Het is goed om onderzoek te doen, te ontdekken of je werkelijk van een tweeling of drieling bent. Als je hulp nodig hebt mag je altijd contact met mij opnemen.
Hallo Mariet,
Dankjewel voor het beschrijven van je kennis en ervaringen over de verloren tweelinghelft.
Veel herkenning.
Ik heb altijd het gevoel gehad “er is nog iemand zoals ik”.
Verlating, eenzaamheid.
Vastklampen aan personen, aan situaties, over mijn eigen grenzen gaan, tot uitputting toe, om maar niet alleen te hoeven zijn.
Terwijl ik het nu (ik ben inmiddels 60 jaar) eigenlijk erg fijn vind om alleen te zijn. Om mijn gedachten, gevoelens en inzichten op mijn eigen manier te ervaren. Zonder het aan een ander, die het allemaal maar een beetje raar vindt, uit te hoeven leggen.
Ik kijk uit naar je volgende berichten.
Hartelijke groet,
Sonja
P.s. Zou je mijn achternaam niet willen vermelden op je site? Voornaam is prima.
Lieve Sonja,
Compliment aan jezelf, dat jij je gevoelens en ervaringen hier deelt. Je ervaringen delen is heel belangrijk om te accepteren wat jou onbewust overkwam in de baarmoeder.
Ik heb er veel over geleerd in wat het voor mezelf betekende. En heb besloten om er over te schrijven en er lezingen over te geven, om er meer bekendheid voor te krijgen.
Daardoor kan er begrip ontstaan en is het makkelijker om erover te praten en te delen. Is mijn ervaring.
Ik wens jouw een mooie toekomst en vooral veel liefde voor jezelf.
Warme groet
Mariet
Hallo Mariet,
Door allerlei omstandigheden neem ik nu pas echt de tijd je blog te lezen. Het gekke is dat ik het gevoel heb deel te zijn van een twee-eiige tweeling, waarom kan ik niet aangeven. Wel herken ik heel veel in wat je schrijft. Tijdens een meditatie over ons ‘aanmaakmoment’ jaren geleden werd me duidelijk wat er aan de hand was en dat heeft ook mij heel veel geholpen. Mooi dat jij er nu lezingen over geeft.
Veel liefs, Ghislaine
Wat goed Ghislaine dat jij het van jezelf ontdekt hebt en jezelf daarin hebt kunnen helpen. Dankjewel dat jij jezelf herkent in wat ik schrijf. Herkenning kan helpen om te leren begrijpen wat er vroeg in de baarmoeder gebeurde en daar gaat het om.
Warme Groet Mariet
Dag Mariet,
Ja, dit blijft heel bijzonder hoe 2 (of meer zielen) zo met elkaar verbonden kunnen zijn.
Als ik in mijn praktijk mensen met onzekerheid of perfectionisme krijg, blijkt ook vaak sprake te zijn van een alleen geboren tweelinghelft. De impact die dit op je zielenleven heeft wordt zwaar onderschat.
Vaak hebben mensen allerlei cursussen of therapieën gevolgd die niet hebben geholpen.
Dit,omdat de oorzaak veel dieper ligt dan op het mentale vlak,waar vaak gezocht wordt.
Heerlijk om die mensen te mogen helpen en als herboren hun levenspad weer zien te hervatten!!
Dikke knuffel Mariet
Dankjewel Gea. Het was een hele zoektocht,ik ben blij en gelukkig dat ik nu weet wat de oorzaak was van alle onrust binnen in mij. Door er over te schrijven op mijn blog,er lezingen over te geven komt er meer bekendheid en kunnen mensen zich gaan herkennen en gerichter op zoek gaan naar hulp.
Mariet
Prachtig hoe je het hebt samengevat.
Ik denk dat het voor desbetreffende personen veel duidelijkheid schept
en ze zichzelf daar ook in kunnen vinden.
Breng het naar buiten door lezingen wat ook je bedoeling is.
Veel succes
Je zult voor veel mensen problemen op kunnen lossen.
Dankjewel Annie, dat het duidelijk overkomt. Dat is belangrijk voor mij.
Mooi artikel!
Je hebt me hier al vanalles over verteld en toch is zo’n ‘samenvatting’ heel waardevol om te lezen. Ik denk dat veel mensen hier herkenning in vinden. Ik vind het super dat je zo’n blog schrijft… zo open en duidelijk!!
Dankje, fijn om te lezen Helmy. Ik ga het met veel mensen delen.Hoe meer mensen zich hierin herkennen, des te meer aandacht komt er voor. En kunnen veel mensen zichzelf gaan begrijpen en werken aan de oplossing.
Beste Mariet, tot voor kort had ik wel eens gehoord van alleengeboren tweelinghelften, maar nooit echt stilgestaan bij wat dit met je kan doen. Ik vind jouw artikel hierover heel verhelderend. En ik wil je een compliment geven over de openheid die je geeft: dit is een onderwerp dat maatschappelijk bespreekbaar mag worden!
Ik had er eerder ook nog nooit van gehoord, op het moment dat ik het vernam en ze mij vertelde wat het inhield klopte mijn leven meteen. Door er open over te zijn, kan het maatschappelijk bespreekbaar worden. Kan er hulp en aandacht komen voor mensen die echt met problemen worstelen en niet begrijpen waar dat mee te maken kan hebben. Dankjewel Saskia voor je fijne compliment.