Gedichten

De Coronatijd die ons al voorgaat vanaf 16 maart 2020,

Het was nieuw Corona, wat is dat voor iets, wat doet het met ons,

het was een heftige tijd voor heel veel mensen, hun familie en hun omgeving,

het zorgpersoneel kwam onder druk, ook de ziekenhuizen en ouderen in de zorg,

Nederland, ja zelfs de hele wereld ging op slot,

ons leven en ons gevoel werd op de proef gesteld,

afstand houden en thuis blijven werd de nieuwe regel,

een hand, ’n knuffel en ’n zoen raakte uit de gratie,

toch was er ook veel om dankbaar voor te zijn,

thuis blijven was wennen maar kent ook zijn gezellige kanten,

het moeten kwam op afstand en raakte uit de gewoonte,

we hielden tijd over, mochten rust ervaren en gewoon rustig aan doen,

we zijn dingen gaan ondernemen, waar we eerder niet aan toe kwamen,

schilderen,tekenen, beeldhouwen, puzzelen of met een boek gezellig onderuit,

de natuur in werd het uitstapje, wandelen, fietsen, genieten volop,

gezellig op een bankje met een kopje thee,’n  boterhammetje of ‘n salade,

deze bijzondere lente en zomertijd heeft veel met ons als mens gedaan,

nu de herfst en winter,  wind, regen, de bladeren vallen , vorst en sneeuw,

het coronavuur laait weer op, ook jongere worden ermee geconfronteerd,

opnieuw strenge regels,opnieuw leren wat wel en niet mag wat wel en niet kan,

mondkapjes, thuisblijven, veel gaat er weer op slot en wordt afgelast,

de feestdagen komen inzicht, het zal anders zijn dan ooit te voren,

Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw 2020 gaan geschiedenis schrijven,

2020 met bijzondere herinneringen de geschiedenis in,voor iedere wereldburger,

2020 waar we als mens, in verantwoording liefde en vertrouwen zijn gegroeid,

voor iedereen gezellige, warme en ‘n liefdevolle decembermaand,

blijf gezond en zorg goed voor jezelf.

Tot gauw,

Liefs Mariet

 

Mijn handen danste hun eigen dans

Mijn handen, ze waren altijd in de weer,

altijd op zoek om bezig te zijn, soms snel en heel chaotische,

ze hebben het al vroeg geleerd, aanpakken, niet zeuren, gewoon doen,

als ik terug kijk voel en zie ik, hoe mijn gedachten mijn handen aanstuurde,

ze waren samen altijd op zoek, naar wat er gedaan moest worden,

soms waren ze druk en haastig, veel doen in een korte tijd,

mijn handen altijd in de bezigheid, ze waren het zo aan gewend,

mijn handen ze hadden een sterke verbinding met mijn gedachten,

ze kunnen niet zonder elkaar, zoeken elkaar altijd weer op,

nu ze zo al jaren bezig zijn geweest, dag in dag uit, jaar in jaar uit,

was het ’n hele klus om handen en gedachten naar rustig vaarwater te brengen,

een nieuwe weg in slaan, naar liefde, rust en aandacht voor het zelf,

een hartinfarct bracht de echte ommekeer, alles werd letterlijk stil gezet,

ik zag en voelde hoe het een hulpbron was voor het openen van mijn hart,

het waseen krachtige aanpak in gevoelens, gedachten én mijn handen,

aandacht voor mezelf kwam bij mijn innerlijk binnen, het veranderde mijn drive,

aandacht voor mezelf veranderde het aansturen van mijn handen,

mijn handen nu regelmatig rustig liggend in mijn schoot,

mijn handen voelend stilte en mijn zachte huid,

mijn handen voelend de ruimte om mij heen,

mijn handen voelend de liefde en warmte van mijzelf,

Mijn handen aanwezig op een nieuwe plek, met vreugde en plezier,

gedachten die mij én mijn handen ruimte geven, genieten van wie ik ben,

mijn handen ze brengen nu een andere dans,

ze laten mij rustig samen zijn en helpen met balans en structuur,

ze helpen mij om samen te zijn met hart en ziel,

met liefde en plezier midden in het leven te staan,

ik ben dankbaar voor deze dans, de verandering, het hartinfarct,

mijn handen ze ondersteunde mij en opende mijn nieuwe weg.

Liefs Mariet

 

Zo kan het gaan

Mijn zoektocht, een eenzame en lange weg,

een zoektocht die mij opheldering bracht,

een zoektocht die mij bij mijn tweelingzusje bracht,

diep en innig verbonden voor altijd, Samen één,

een tweelingzusje met precies hetzelfde DNA,

precies dezelfde kenmerken en toch anders,

we hadden onze levenstaken al samen verdeeld,

wie doet er wat in het leven, waar wil jij goed in zijn?

 

Duidelijkheid wat er gebeurde in de baarmoeder,was belangrijk voor mij,

het was de vierde maand dat mijn zusje niet meer verder kon,

het werd angstig, eng en koud in ons warme nestje,

ik bleef alleen achter toen moeke een bloeding kreeg,

verlatingsangst omringde mij omdat moeke niet wist dat ik er ook nog was,

verwondering bij moeke ‘gelukkig’ alles is toch goed,

 

Ik wachtte op mijn zusje, toen mijn tijd van geboren worden zich aandiende,

het werd een heftige en lange strijd tussen niet willen en toch geboren worden,

ik wilde niet alleen, we waren toch met zijn tweetjes,

 

Een verdrietige zoektocht, naar iets dat ik miste, begon na mijn geboorte,

met een half jaar mijn verdriet en gemis was enorm groot,

een zware longontsteking, op het randje van de dood,

angst, strijd, vechten om door te gaan, en te overleven,

ik  worstelde mij er doorheen, verdriet, gemis en eenzaamheid dat bleef,

 

Overleven werd mijn strategie, altijd net op het randje net als toen,

verliezen, vechten, doorgaan om te kunnen overleven,

steeds weer alles in de strijd,vechten met mijzelf om erbij te horen,

om mee te kunnen doen in het leven van alle dag,om goed genoeg te zijn,

een vast patroon, wat zich steeds weer herhaalde deelde mijn leven,

 

Ik ben de zoektocht aangegaan om mijzelf en mijn leven te leren begrijpen,

wat is er aan de hand, waarom, waarom, hoe kan dat toch,

ik ben dankbaar en voel me gelukkig dat ik er voor gegaan ben,

alle zwaarwegende emoties zijn veranderd in acceptatie,

tijd om te helen, in vrijheid te zijn, nu ik weet wat er aan de hand is,

een nieuw leven, van liefde en blijdschap omdat ik een maatje heb,

waar ik mijn verdere leven mee kan delen, innig verbonden voor altijd Samen.

Mariet

 

Gabriella’s song

 

Vanaf nu is mijn leven van mij,

ik heb maar een korte tijd op aarde gekregen,

verlangen heeft me hier gebracht….

met alles wat in mij ontbrak, én wat ik vergaarde…

 

Het is in ieder geval, de weg die ik verkoos,

mijn vertrouwen was eindeloos,

en toonde mij een klein stukje,

van de hemel die ik nooit kon vinden.

 

Ik wil voelen dat ik leef,al mijn dagen lang,

ik zal leven zoals Ik dat wil,

én zo wil Ik voelen dat ik leef,

in de wetenschap dat ik goed genoeg ben.

 

Ik ben nooit vergeten ‘wie’ ik ben,

het sliep alleen in mij,

misschien had ik nooit een keuze,

behalve dan de wil om te leven.

 

Ik wil gelukkig leven, want ik ben zoals ik ben,

ik wil krachtig en vrij zijn,

zien hoe de dag in de nacht overgaat,

ik ben hier én mijn leven is van mij alleen,

de hemel waarvan ik geloofde dat er die is,

zal ik dáár ergens vinden.

Ik wil voelen dat ik mijn leven leefde zoals ik dat wil.

Bron: Film ‘As it is in heaven’

 

 

Spiegel van de natuur

Regen, ja regen,

is water, behoefte van de natuur,

als zegen, om te groeien,

ook voor de mens,

brengt water groeien,

groeien is leven,

voor mens en natuur.

Mariet

 

Zelfvertrouwen

Zelfvertrouwen zo krachtig als de wind,

zelfvertrouwen maakt je blij als een kind,

laat je openstaan voor nieuwe dingen.

weten dat je van jezelf op aan kunt,

geeft je zekerheid en voldoening,

ondersteund en verrijkt je eigenwaarde,

Je zelf vertrouwen maakt je bijzonder en groots.

Mariet

 

Ontmoeten

Als ik niets meer moet, is dat ontmoeten, als ik niets meer moet, mag ik er zijn,

Als niets meer moet, is alles mogelijk, dan doet moeten niet meer pijn,

Het moeten zet me achter tralies, met monsters om me heen op wacht,

Afwijzing, woede en vernedering, maar ik ben het die mijzelf veracht,

Ik maak van willen meestal moeten, omdat ik steeds naar iets verlang,

Goedkeuring, liefde of aanvaarding en daarom ben ik altijd bang,

Als er niets meer moet, ontmoet ik vrijheid, zij wordt mijn liefste kameraad,

Zij accepteert, steunt en vertrouwt me, ik weet dat zij mij nooit verraadt,

Dan kan ik jou ook vrijheid geven, ik houd je niet meer in mijn macht,

Jij hebt recht op je eigen leven, op jouw manier vanuit je eigen kracht,

Als ik niet meer moet kan ik ontmoeten, gewoon omdat het dan zo gaat,

Niet meer de eis ontmoet te worden, geen angst meer dat je me verlaat,

Want zonder moeten is er vrijheid, vol liefde en humor spoort me aan,

Om elk aspect van mezelf te beminnen en zo het leven aan te gaan,

Ik wil mezelf nu graag ontmoeten, verlost van uiterlijke schijn,

Ik sta mij toe niets meer te moeten en eindelijk mezelf te zijn!!

Auteur onbekend.

 

Ademhalen

Ademhalen is leven,

Leven is niets meer dan ademhalen,

Ademhalen is iets groots, iets fundamenteels,

Ademhalen maakt een mens bijzonder,

Ademhalen wie zouden we zijn zonder,

Ademhalen brengt verse zuurstof in elke cel,

Ademhalen is levensenergie,

Ademhalen maakt het geheugen helder,

Ademhalen geeft kracht en maakt plezier,

Ademhalen brengt rust in lichaam en geest,

Ademhalen is de basis van ons bestaan,

Ademhalen je kunt niet zonder,

Ademhalen is leven en laten leven,

Ademhalen is thuis komen bij jezelf.

Mariet

 

Als een bloem, zo is het leven!

Het begin is teer en klein,

De een die bloeit uitbundig,

De ander geurt heel fijn,

Sommige bloemen blijven heel lang,

Weer anderen maar even,

Vraag niet bij welke groep je hoort,

Dat is het geheim van het leven.

Marjan Beijaard-Hopman

 

Weet je?

Alles heeft zijn tijd,niets gebeurt zomaar, alles gebeurt op zijn tijd,

als mens wordt je geboren en als mens ga je ook weer dood,

en daar tussenin, leef je, groei je en ben je steeds aan het worden,

in zonlicht en schaduw, bij dag en bij nacht, wordt je steeds, meer mens,

en daarbij heeft alles zijn eigen tijd,

er is een tijd van ontvangen en een tijd van delen,

er is een tijd dat je zaadjes in de grond stopt,

en er is een tijd dat je de bloemen en de vruchten kunt plukken,

er is een tijd dat je lacht, maar soms ook moet je huilen,

soms voel jij je ziek en dan voel jij je weer beter,

soms wil je niets zeggen én dan weer praat je honderduit,

er is een tijd van zoeken én een tijd van vinden,

soms ben je boos op iemand én dan, houdt je er weer zielsveel van,

zo is er ook oorlog én dan weer vrede,

er zijn tijden van begroeten, er zijn tijden van afscheid nemen,

en alles heeft zin én een betekenis in een mensenleven

het is altijd weer ontvangen en delen, nemen en geven,

zoals de zee met zijn eb en zijn vloed,

als de zomer en de winter, de warmte en de kou,

leven en dood…..en toch wéér leven !!!!!!

Mariet

 

Ontmoet

Vandaag heb ik een mens ontmoet, met lichtjes in zijn ogen,

die straalden blijheid naar mij uit, het heeft mij diep bewogen,

vandaag heb ik een mens ontmoet, die zin geeft aan het leven,

ik ben dankbaar voor dit mooie moment,’t heeft me energie gegeven,

mocht jij een keer diegene zijn, die de ander kan verwarmen,

laat dan de kans niet onbenut, maar open dan je armen.

Mariet

 

Als de zon

Onze diepste angst is niet dat we onmachtig zouden zijn.

Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.

Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen.

We vragen ons af:

‘Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend,begaafd, geweldig te achten?’

maar waarom zou je dat niet zijn? je bent een kind van God!

je dient de wereld niet door jezelf klein te houden,

er wordt geen licht verspreid als de mensen om je heen hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid,

we zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen,

we zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren,

die glorie is niet slechts in engelen, maar in ieder mens aanwezig,

en als we ons licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen,

als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.

Marianne Williamson, voorgelezen tijdens de inauguratie van,  Nelson Mandela

 

Alle ballen in de lucht

Alle ballen in de lucht geeft volle handen,

alle ballen in de lucht geeft een stijve nek,

alle ballen in de lucht betekent niet zien wat er om je heen is,

één vallende bal maakt jou bijna gek,

dat wil je vermijden, wil je ontlopen, mag niet gebeuren want anders dan…..

zegt je kind misschien, mama, zal ik je helpen, ik vind je lief, kijk wat ik kan…

een bal kan ook stuiteren, is flexibel en vrij,

hij kan tegen een stootje, net als jij,

laat die bal maar eens vallen en aanschouw wat hij doet,

én laat het symbool staan voor de gedachte dat hij niet zoveel ‘moet’.

Iris Bouwman

 

Gewoon een mooi verhaal om te delen

Op een dag vroeg een lerares wiskunde aan haar leerlingen de namen van alle klasgenoten op een papier te schrijven en naast de naam enige ruimte te laten.

Daarna zei ze tegen deze leerlingen dat ze het beste wat ze over deze klasgenoten zouden kunnen vertellen achter de naam moesten schrijven en dat ze achter iedere naam iets moesten schrijven.
De opdracht duurde het gehele lesuur en aan het einde van de les moest de opdracht ingeleverd worden bij de lerares.
In het weekeinde nam de lerares van iedere leerling een blad en schreef per leerling al deze positieve en opbouwende opmerkingen op zijn of haar blad.
Op maandag gaf ze tijdens haar les aan deze klas aan alle leerlingen hun lijst.

Na slechts korte tijd begon iedereen te lezen en te lachen.
“Is dat echt zo?”, kon je horen fluisteren.
“Ik wist niet dat ik voor iemand anders waarde had!”
En “Ik wist niet dat anderen mij zo leuk vinden”,
waren de over het algemeen gehoorde uitspraken.
Na enige tijd werd er over deze lijsten niet meer gesproken.
Ook wist de leerkracht niet of de leerlingen onderling of met hun ouders hierover gesproken hadden, maar dat was ook niet het belangrijkste.
Die oefening had zijn effect gehad.

De leerlingen waren gelukkig met zichzelf en met de anderen.

Enkele jaren later was een van haar leerlingen omgekomen in een oorlogsgebied en de lerares werd uitgenodigd voor de begrafenis en ze ging.
De kerk was overvol met vele vrienden.
Een voor een gingen de mensen die van hem gehouden hadden of hem gekend hadden bij zijn graf voorbij en bewezen hem zijn laatste eer.
De lerares ging als een van de laatste naar zijn graf en bad voor hem.

Nadat zij daarmee klaar was vroeg een collega soldaat van Mark aan haar:  “Bent u Mark’s wiskunde lerares?  ” Zij knikte bedroeft en zei zachtjes; “ja”.  Toen zei hij; “Mark heeft zeer vaak over u gesproken”.

Na de begrafenis was er gelegenheid tot condoleren en de meeste van Mark’s vroegere klasgenoten, ook aanwezig, waren bij elkaar gaan zitten. Mark’s ouders waren blij haar te zien en spraken haar aan. “We willen u iets laten zien”, zei Mark’s vader en haalde een portefeuille uit zijn broek.

“Dit vonden we toen we door Mark’s spullen gingen kijken
Nadat hij gesneuveld was en we dachten dat u het zou herkennen”. Uit de portefeuille trok hij een sterk verouderd, veelgebruikt, bij elkaar geplakt blad, welke duidelijk zichtbaar vaak opengevouwen en weer dichtgevouwen was.

De lerares wist zonder verder te kijken dat dit het blad was waarop alle goede, opbeurende en positieve dingen stonden die zijn medeklasgenoten opgeschreven hadden en zij bijeen geschreven had. “Wij willen u hiervoor zeer bedanken, dat u dit gedaan heeft”, zei Mark’s moeder. ” Zoals u kunt zien heeft Mark dit enorm gewaardeerd.

Hierna verzamelden alle voormalige leerlingen rondom de lerares.
Charlie lachte een beetje en bekende: “Ik heb mijn lijst ook nog. Deze ligt in de bovenste lade van mijn bureau”.
Heleen, de vrouw van Joost, zei: ” Joost heeft me gevraagd of ik zijn lijst in ons trouwalbum wilde plakken”.

Ik heb mijn lijst ook nog zei Marylin. “Ik heb hem in mijn dagboek geplakt”.  Toen deed Vicky, een van de andere leerlingen, haar handtas open en haalde haar agenda hieruit en toonde haar lijst aan de anderen. Helemaal bijeen geplakt en duidelijk veel gebruikt.

“Ik neem hem overal mee naar toe” zei Vicky en voegde er aan toe. “Volgens mij heeft iedereen die lijst nog, en onder handbereik”. De lerares was totaal ontroerd, zo dat ze begon te huilen en moest gaan zitten.

Ze huilde om Mark en al deze vrienden die hij nooit meer zou zien. In het samenzijn met onze medemensen vergeten wij vaak, dat ieder leven eens eindigt en dat we niet weten wanneer dit zal zijn.

Daarom is het zo belangrijk dat we de mensen die we liefhebben, die ons dierbaar zijn, zeggen dat ze speciaal, bijzonder en belangrijk zijn. Zeg het ze voordat het te laat is.

Denk hierom: Wat je oogst, is wat je zaait.
De invloed die je in het leven van een ander hebt, komt terug in je eigen leven.

 

Bijzonder verhaaltje

Dansen moet ze achter de bramenstruiken. Zodat niemand haar ziet. Wat zou Lisa graag met openheid uiting geven aan haar drang om lekker te swingen. Ze durft het niet. Dansen…
op een dergelijke bijeenkomst is ‘not done’ voor de vrouw van de directeur.

Maar vanavond kan het haar niet zoveel schelen. Ze heeft wat wijn gedronken en haar man Koos staat over zaken te praten met iemand die haar wel eens is voorgesteld, maar die ze ook meteen weer is vergeten.

In het begin, jaren geleden, deed ze nog wel moeite om geanimeerd een gesprek aan te knopen. Totdat ze inzag dat ze dwars door de façade heenkeek. Sindsdien gaat ze nog altijd beleefd mee, maar worden de gesprekken oppervlakkiger, terwijl Lisa juist steeds dieper in het glaasje kijkt.

Ook deze zaterdagavond smaakt haar slokje. De ambiance is ditmaal fraaier dan anders, met een grote tuin, veel struiken en … een salsaband. Dansen is er echter niet bij en zo zit er niets anders op dan heupwiegend richting de struiken te schuiven. Daar is niemand die haar kan betrappen op haar sensueel bedoelde, maar helaas ietwat ongecontroleerde bewegingen…
Oscar Bulthuis

 

Paarse Jurk

Paarse jurk, zelfgemaakt van jersey stof, hij was heerlijk zacht. Aan de rand van de zoom en aan de aangeknipte mouwtjes zaten klein golfjes, die door heel dicht tegen elkaar aan te zigzaggen aan de rand van de stof ontstaan. Het was een heel fijne jurk, hij maakte me slank als een den, maatje 36. Ik voelde me trots en mooi in deze jurk. Droeg hem iedere zondag als ik ging werken in een restaurant enkele dorpen van ons vandaan.

Ben, mijn man, ging op zondagochtend voetballen, hij was leider van het vijfde elftal. Hij vond het leuk en ook zeker belangrijk om op zondagochtend met een team sportief bezig te zijn. De kinderen bleven dan alleen thuis, deden spelletjes of gingen soms naar het voetballen kijken.

Op een zondag was ik aan het werken, belde mijn oudste dochter op. De restauranteigenaar riep, Mariet telefoon voor jou, je dochter. Ze vraagt: ‘Ons Mam, het water kookt nu, hoelang moeten de spruitjes dan nog koken?’. Ze wilde graag gekookt hebben als pappa thuis kwam. Ik heb het in alle rust toegelaten, dacht het heeft weinig zin van een afstand te zeggen dat het niet mag. Ze was toch al begonnen.

Mijn man kwam thuis heeft de aardappels en de spruitjes afgeschud, het vlees opgewarmd en het eten was klaar. Ze hebben heerlijk gegeten en onze dochter was apetrots dat ze zelfstandig gekookt had. Achteraf hoorde ik hoe zorgvuldig ze te werk was gegaan, water in de pan, kookpit aangemaakt, beetje zout erin gedaan. Ze heeft het natuurlijk heel vaak gezien, een dagelijks tafereel. Toch heel knap hoe ze het gedaan had, de stap om het gewoon te doen zonder zich zorgen te maken, zonder angst.

Dat is wat veel mensen vaker mogen doen, het gewoon doen zonder er eerst uitgebreid over na te denken of het wel kan. Of ze het wel aandurven. Het zijn vaak die kleine dingen die steeds groter worden ‘kan ik het wel, durf ik het wel’. Denken in mogelijkheden, stappen ondernemen maakt deuren open.

Mariet